The Death of Classical Liberalism

In discussing the threat to individual freedom, F. A. Hayek identifies the difference between individualism and socialism. Individualism for Hayek is based on the respect of Christianity for the individual person and the belief that man is free to develop himself and his potentialities. Hayek adds that such philosophy first bloomed during the Renaissance and modeled by Western civilization. As a result of this idea, the direction of social change was towards freedom from feudalism. 

Modern improvements such as the flourishing of science, "material comfort," and "self-determination" were the direct results of this philosophy. Because of this, people believed that they can choose their destiny, a belief that they can do anything for the betterment of their conditions. Unfortunately, the succeeding changes shifted into the idea that in order to make human progress faster, the "spontaneous forces" in a free society must be replaced by a collective and "planned" direction. That was the sign of departure from liberalism and the triumph of socialism (either in the forms of "planning" or "organizing"), which was perfected in Germany. 

Prior to the widespread influence of Nazism, Germans were already attacking liberalism, democracy, capitalism, and individualism. Add to this the fact that before the rise of Hitler into power, German and Italian socialists were using a strategy that both the fascists and the Nazis effectively used later. This strategy focused on the formation of a political party that covers the life of an individual "from the cradle to the grave." Such party included activities like the gathering of young children, forming them into political organizations, sponsoring games and sports, initiating distinctive way of greetings, and other activities, which aimed to guide the mind of the young, and protect them from other perspective. Associated with it was a close supervision of the private life of an individual. This served as the model for a totalitarian party. This is the reason why Hayek said that it was people of good intentions that paved the way for Hitler. Liberalism was dead when Hitler rose into power and it was socialism who killed it. 

For those who witnessed first-hand the transition from socialism to fascism, the connection between the two was obvious. However, for those in democractic countries, they still believe the illusion that socialism and democracy can be combined. Hayek described this illusion:

". . . . but in the democracies the majority of people still believe that socialism and freedom can be combined. They do not realize that democratic socialism, the great utopia of the last few generations, is not only unachievable, but that to strive for it produces something utterly different – the very destruction of freedom itself." 

Seeing the signs during his time both in the US and the UK, Hayek was alarmed. Writers under the influence of conservative socialism prepared the society for the arrival of National Socialism. Hayek believed that conservative socialism was the the very atmosphere of his time. 

Personal Response

I appreciate Hayek's recognition of the role Christianity played in the development of individualism. For him, there is only one form of individualism that started from Christianity and then prospered in the Renaissance. I disagree with this. The kind of individualism that the Renaissance espoused was rooted in the new Protestantism initiated by Erasmus. However, there was also an emphasis on the significance of an individual in the old Protestantism advocated by Luther, Zwingli, and Calvin. The major difference is that central to Renaissance individualism is an idea of emancipation from God and revelation, which the Reformation individualism affirms.

Moreover, I also appreciate F. A. Hayek's description of conservative socialism. Reading his description of his time, led me to think about its applicability for our time. Is conservative socialism no longer the political trend in our time? If it is not, then what is? If it is, understanding the message of F. A. Hayek in "The Road to Serfdom" is critical in determining the future of our time. It's either freedom or serfdom, and that depends on our view socialism, and our response.

Ang Kamatayan ng Liberalismong Klasikal

(Translation into Filipino)

Sa pagtalakay ukol sa banta sa kalayaan, tinukoy ni F. A. Hayek ang kaibahan sa pagitan ng individualismo at sosyalismo. Ang individualismo ayon kay Hayek ay nakabase sa respeto ng Kristiyanismo sa indibidwal at sa paniniwala na ang tao ay malayang hubugin ang kaniyang sarili upang magkaroon ng mga angkop na kasanayan. Dagdag pa ni Hayek, ang ganitong pilosopiya ay unang nabuo sa panahon ng Renaissance at nalinang at lumaganap sa Western civilization. Bunga nito, ang direksiyon ng pagbabago sa lipunan ay tungo sa kalayaan mula sa sistema ng feudalismo. 

Ang ilan sa mga bunga ng pagbibigay diin sa kalayaan ng indibidwal ay ang pagyabong ng agham, materyal na kaginhawahan, at kalayaang magpasiya para sa sarili. Dahilan dito, ang mga tao ay naniwala na kaya nilang itakda ang kanilang tadhana, paniniwala na magagawa nila ang lahat ng kanilang mga balakin para sa ikauunlad ng kanilang mga kalagayan. Ang nakakalungkot ay ang mga sumunod na pagbabago na kung saan ay naging popular ang paniniwala na upang bumilis ang pagsulong ay kinakailangang palitan ang likas na mga puwersa na matatagpuan sa malayang lipunan ng kolektibo at tiyak na direksiyon. Ito ang hudyat ng paglisan sa liberalismo at pagyakap sa sosyalismo o tinatawag na pagpaplano at pag-oorganisa na naging ganap sa Alemanya. 

Bago pa maging laganap ang impluwensiya ng Nazismo, tinutuligsa na ng mga Aleman ang liberalismo, demokrasya, kapitalismo, at indibidwalismo. Dagdag pa ni Hayek, bago pa ang Nazismo, ang mga sosyalistang Aleman at Italyano ay gumagamit na ng mga kaparaanan na buong husay na ginamit ng mga fascista at mga Nazi. At ang mga ito ay may kinalaman sa pagbuo ng partidong politikal na sinasaklawan ang lahat ng kilos ng isang indibidwal mula sa araw ng kapanganakan hanggang sa kamatayan. Ang mga gawain tulad ng pag-ipon ng mga maliliit na bata, pag-oorganisa ng mga grupong politikal para sa mga kabataan, pagbuo ng mga palaro, at pagkakaroon ng kakaibang paraan ng pagbati, at iba pang mga gawain ay naglalayon na magabayan ang pag-iisip ng mga kabataang ito at maproteksiyonan laban sa ibang kaisipan. Kaakibat din nito ang matamang pagbabantay sa pribadong buhay ng isang indibidwal. Ito ay nagsilbing huwaran para sa isang totalitaryang pamahalaan. Ito ang dahilan kung bakit nasabi ni Hayek na ang mga taong may mabubuting hangarin ang naghanda ng daanan ni Hitler tungo sa kapangyarihan. Patay na ang liberalismo ng si Hitler ay maupo sa kapangyarihan at ito ay bunga ng kagagawan ng sosyalismo. 

Sa mga nakasaksi ng pagpapalit mula sosyalismo tungong fascismo, hayag sa kanila ang kaugnayan ng dalawa. Subalit sa mga demokratikong bansa, ang mga tao ay patuloy pa ring naniniwala na maaaring pagsamahin ang sosyalismo at kalayaan. Hindi nila nababatid na ang demokratikong sosyalismo bukod sa ang mithiin nito ay imposibleng makamtan, ito ay may kakaibang bunga, ang pagkawasak ng kalayaan. 

Si Hayek ay labis na nabahala sa mga palatandaan na kaniyang nasaksihan ng kaniyang panahon sa Englatera at sa Estados Unidos. Ang mga manunulat sa ilalim ng kaisipang konserbatibong sosyalismo ang naghanda sa lipunan para sa pagdating ng Nasyonalistang Sosyalismo. Si Hayek ay naniniwala na ang konserbatibong sosyalismo ang laganap na kaisipan ng kaniyang kapanahunan. 

Personal na Katugunan

Mainam at nabanggit ni F. A. Hayek and papel ng Kristiyanismo sa paghubog ng indibidwalismo. Para sa kaniya, mayroon lamang isang uri ng indibidwalsmo na nagsimula sa Kristiyanismo at yumabong sa panahon ng Renaissance. Hindi ako sumasang-ayon dito. ang uri ng indibidwalismo na itinuturo ng Renaissance ay nagmula sa bagong Protestantismo sa pamumuno ni Erasmo. Sa kabilang banda, ang lumang Protestantismo sa pangunguna nila Luther, Zwingli, at Calvin ay nagbibigay diin din sa kahalagahan ng isang indibidwal. Ang kaibahan ay makikita sa pagbibigay diin sa kalayaan ng isang indibidwal mula sa Diyos at sa kaniyang kapahayagan. Ang pagtanggi dito ay sentro sa indibidwalismo hango sa Renaissance na siya namang sinasang-ayunan ng indibidwalismo batay sa Reformation.

Napakahalaga din na nabanggit ni Hayek ang ukol sa konserbatibong sosyalismo. Habang binabasa ko ang kaniyang pagsasalarawan, hindi maalis sa aking isipan ang kaugnayan nito para sa ating panahon. Hindi kaya ang konserbatibong sosyalismo pa rin ang napapanahong kaisipan hanggang sa ngayon? Kung hindi, ano? Kung tama ang obserbasyong ito, mahalaga kung magkagayon na dapat maunawaan ang mensahe ni Hayek sa "The Road to Serfdom" sapagkat nakasalalay dito ang ating kinabukasan, kalayaan o pagkaalipin, at nakabase ito sa ating pananaw sa sosyalismo at sa ating magiging katugunan. 

The Road to Serfdom: Planning and Power

Ayon kay F. A. Hayek, upang matupad ang kanilang mithiin, ang mga advocates ng central planning ay kinakailangang magkaroon ng kapangyarihan - kapangyarihan ng iilan upang pasunurin ang nakararami. Dito nakabase ang kanilang tagumpay. 

F. A. Hayek asserts that in order to achieve their goals, the advocates of central planning must possess power - power of the few over the majority. Their victory is dependent in achieving such power. 

Ang demokrasya ay hadlang sa katuparan ng mithiing ito kaya hindi maiiwasan ang paglalaban sa pagitan ng demokrasya at sentralisadong pagpaplano. 

Democracy is an obstacle to the realization of the central planners' dream, and that is why the conflict between democracy and central planning is inevitable. 

Maraming mga sosyalista ang naniniwala sa ilusyon na maaalis ang mapang-abusong kapangyarihan kung maililipat ang kapangyarihan ng isang indibidwal sa lipunan. Hindi nila nabigyan ng pansin na sa pag-ipon ng kapangyarihan sa iisang plano, ito ay hindi lamang nabago sa halip ay lalo pang pinag-ibayo. Na sa pamamagitan ng paglilipat ng mga kapangyarihan na dati ay taglay ng mga indibidwal tungo sa iisang grupo, ito ay lumikha ng isang uri ng kapangyarihan na lubhang mapanganib. 

Many socialists uphold the illusion that abusive power can be eliminated once the powers of the individuals can be transfered to the "society." They failed to realize that by concentrating power into the hands of the few, they not only transformed its nature, but created a different kind. 

Maling isipin kung magkagayun na ang kapangyarihang taglay ng mga nangangasiwa ng sentralisadong pagpaplano ay hindi hihigit sa kapangyarihang taglay ng mga nangangasiwa sa pribadong sektor. Sa lipunang may kompetisyon, walang sinuman ang maaaring magtaglay ng kahit bahagyang kapangyarihan na taglay ng sosyalistang tagapangasiwa. Ang gawing hindi sentralisado ang kapangyarihan ay pagbawas ng antas ng kapangyarihan at tanging sa sistemang may kompetisyon lamang maaaring maiwasan ang pag-abuso sa kapangyarihan ng isang tao sa kaniyang kapwa. Sino ang makapagsasabi na ang kapangyarihan ng isang milyonaryo na maaaring may-ari ng kumpanyang aking pinagtatrabahuhan ay mas maliit kaysa sa isang bureaucrat na nagtataglay ng kapangyarihan ng Estado? Sa katotohanan, ang isang manggagawa na kulang sa kasanayan sa Estados Unidos ay higit pang malaya kaysa sa isang may-ari ng kumpanya sa Alemanya o inhinyero at tagapamahala sa Rusiya. Na kung nais niyang magpalit ng trabaho o tirahan, paniwalaan ang isang pananaw o gamitin ang oras na wala siyang ginagawa sa gusto niyang paggamitan, walang hahadlang sa kaniya at wala siyang panganib na mararanasan.

It is wrong therefore to think that the power of central planners is less than the collective power of those in the private sector. In a competitive society, no one can possess the power that a socialist planner has. To decentralize power is to reduce it, and this only happens in a competitive society to avoid abuse of one man over another. Who can say that the power of a corporate employer is far lesser from the power of bureaucrat?, asks Hayek. In fact, an unskilled worker in the US has more freedom than an employer in Germany or an engineer and manager in Russia. If he wants to change his job, his residence, his belief, and use his free time in whatever ends he may choose, he has nothing to fear about any form of threat. 

Nakalimutan na ng ating henerasyon na ang sistema ng pribadong pag-aari ay ang pinakamahalagang garantiya ng kalayaan. Ito ay sa dahilan na ang pamamahala ng mga kaparaanan ng produksiyon ay nahati sa maraming mga tao na kumikilos bilang mga indibidwal. Sa oras na ang mga kaparaanan ng produksiyon ay nailagay sa iisang kamay, ang sinumang may taglay ng ganitong kapangyarihan ay mga ganap na pamamahala sa mga buhay ng mga mamamayan. Ang ganitong pangyayari ay lubhang nakakabahala. Pansinin kung papaano isinalarawan ni F. A. Hayek ang kapangyarihang ito: 

Hayek laments, "Our generation has forgotten that the system of private property is the most important guarantee of freedom." This is because the management of the means of of production is divided among many people acting separately. Once the means of production is placed on the hand of a single individual, anyone who has such power possesses total control over the lives of the people. This kind of centralization of power is very alarming. Notice how Hayek describes the nature of such power:

"Sa mga kamay ng mga pribadong mamamayan, ang kapangyarihang pang-ekonomiya ay maaaring maging instrumento ng pagsasamantala, subalit hindi nito maaaring saklawin ang buong buhay ng tao. Sa oras na ang kapangyarihang pang-ekonomiya ay nagamit bilang instrumento ng kapangyarihang politikal, ito ay lilikha ng kalagayan na laging umaasa na mahirap makita ang kaibahan sa pagkaalipin. Ang sabi nga, sa isang bansa na tanging ang Estado lamang ang namamahala ng paggawa, ang pagsalungat ay nangangahulugan ng kamatayan sa pamamagitan ng dahan-dahang kagutuman. 

"In the hands of private individuals, what is called economic power can be an instrument of coercion, but it is never control over the whole life of a person. But when economic power is centralized as an instrument of political power it creates a degree of dependence scarcely distinguishable from slavery. It has been well said that, in a country where the sole employer is the state, opposition means death by slow starvation."

Patungo sa Daan ng Pagka-alipin (The Road to Serfdom)

Alipin sa sariling bayan. Makailang ulit ko na bang narinig ang mga salitang yan. Ganiyan isinasalarawan ng ilan ang mga Filipino na kung minsan pa nga ay parang gustong sabihin na ang Pilipinas ay isang bansa ng mga alipin. Meron ding iba na iniuugnay ang "OFW phenomenon" bilang bagong Filipinong bersiyon ng pagka-alipin. 

Serfs in their own country. I could not remember the number of times I've heard this statement. This is how some people describe the Filipinos, and others would even imply that Philippines is a nation of serfs. And still others would connect the OFW phenomenon to a new Filipino version of serfdom. 

Ang isang alipin ay walang kalayaan. Karamihan sa mga Filipino bagamat may mga limitasyon dulot ng kalagayan sa personal na pananalapi at kalagayan ng ekonomiya at politika ng bansa, masasabing malaya pa rin sa kasalukuyan na gawin ang maraming mga bagay. 

A serf has no freedom. Most Filipinos though there are constraints due to personal finance and the economic and political situation of the country, we can say that we are still free in many ways.

Sa aking paglalakbay upang maintindihan ang kalagayan ng ekonomiya at politika ng bayan, binalikan ko ang isang aklat na itinuturing ng ilang mga intelektuwal na binibigyan diin na ang kalayaan ay lubhang napakahalaga. Ito ay aklat na sinulat noong 1945 ni F. A. Hayek, kilalang pilosopo at ekonomista. Ang pamagat ng aklat ay "The Road to Serfdom." 

In my journey to understand Philippine economy and politics, I revisit a book, which many libertarian intellectuals consider very important. F. A. Hayek, a classical liberal economist and philosopher wrote this book in 1945. Its title is "The Road to Serfdom."

Ibinahagi ni F. A. Hayek sa kaniyang aklat ang kaniyang obserbasyon tungkol sa mga palantandaan na naghanda sa daan upang ang Alemanya ay mapasailalim sa kapangyarihan ng fascismo. Ayon sa kaniya, ang mga palantandaang ito ay makikita rin sa Estados Unidos at sa Britaniya. Subalit marami ay hindi naniniwala at nagkikibit-balikat lang sa pag-aakala na ang mga bunga ng fascismo ay lubhang napakapangit upang muling maulit sa mga bansang nabanggit. Ang ganitong uri ng kompiyansa ay nakita rin noon sa bansang Aleman bago pumaimbulog sa kapangyarihan ang fascismo at walang nakapigil dito. 

F. A. Hayek shared his observation about features that prepared the way for the rise of fascism in Germany. For him, these features can also be found both in the UK and the US. However, many are confident that fascism's features are too ugly to be repeated in both countries. Such confidence was also present in Germany prior to the rise of fascism, but it did not prevent Germany to fall under its spell. 

Dalawang prominenteng mga halimbawa ang napansin ni Hayek na kapwa matatagpuan sa Alemanya, sa Estados Unidos, at sa Britaniya. Ang mga ito ay ang papalaking kapangyarihan ng Estado at pagbibigay diin sa sentralisadong pagpaplano. Ang nakakabahala ay hindi nauunawaan kapwa ng mga Briton at mga Amerikano na ang responsable sa pagsasaayos ng daanan ng fascismo ay bunga ng kagagawan ng mga taong may magandang hangarin. Tulad ni Mises, binanggit din ni Hayek na iilan lamang ang nakauunawa na ang paglaganap ng fascista at Marxistang paniniwala ay hindi reaksiyon laban sa sosyalismo, kundi tuwirang bunga nito. Sa katotohanan, ang mga kilabot na mga fascista at mga Marxistang mga pinuno ay nagsimula bilang mga sosyalista. 

Two prominent examples of common features evident in fascist Germany that are also prevalent in both the UK and the US are increasing power of the state and the prevalence of central planning. The danger is that both Britons and Americans fail to understand that it was primarily well-intentioned people who laid down the groundwork for the emergence of fascist Germany. Like Mises, Hayek echoed that it was rarely grasped that the widespread influence of both fascism and Marxism was not an act of opposition against socialism, but a logical consequence of it. In fact, notorious fascist and Marxist leaders started as socialists. 

Sa maraming mga demokratikong bansa, ang mga intelektuwal na namumuhi sa Nazismo sa katotohanan ay gumagawa para sa katuparan ng ideyolohiya na kanilang kinamumuhian. Makikita natin ang mga binhi ng sosyalismo sa iba't-ibang mga proyektong pang-ekonomiya sa pamamagitan ng pagpapalit ng sistemang may kompetisyon tungo sa sentralisadong pagpaplano ng pamahalaan. 

In many democratic countries today, intellectuals who hate Nazism are actually working for a goal whose application is similar to the ideology that they abhor. We can see the seeds of socialism in economic developmental projects through the replacement of the competitive system with governmental planning. 

Pagkatapos kong basahin ang dalawang pahina, sandali akong tumigil at itinanong ko sa aking sarili, "Ganito rin kaya ang kalagayan sa Pilipinas? Sa papaanong paraan makikita sa kasalukuyan ang papalaking kapangyarihan ng pamahalaan at sentralisadong pagpaplano?" Marahil sa darating na mga araw habang patuloy ang aking ginagawang paglalakbay, ako ay umaasa na mabibigyang linaw ang aking katanungan. 

After reading the first two pages, I paused for a while and asked myself, "Is this situation also true in the Philippines? In what way can we see at present this expanding power of the government and the centralization of economic planning? I hope that in the coming days, the answer to this question will be made clear. 

In Praise of F. A. Hayek and "The Road to Serfdom"

Reading the "Introduction" of the condensed version of "The Road to Serfdom," I stumbled with a conversation between an aspiring politician and an economist:

Politician (Fisher): I share all your worries and concerns as expressed in "The Road to Serfdom" and I’m going to go into politics and put it all right.

Economist (Hayek): No you’re not! Society’s course will be changed only by a change in ideas. First you must reach the intellectuals, the teachers and writers, with reasoned argument. It will be their influence on society which will prevail, and the politicians will follow. . . . Keep out of politics and make an intellectual case . . . if you can stick to these rules you keep out of a lot of trouble and apparently do a lot of good.

I find Hayek's advice to Fisher repeatedly in reading Mises' "Economic Policy" and "Planned Chaos." "The Road to Serfdom" is the first book of Hayek that I read. Ron Paul reminds me of the book while re-reading his "Mises and Austrian Economics: A Personal View." 

----0----0----0----

"This book is a warning cry in a time of hesitation. It says to us: Stop, look and listen. Its logic is incontestable, and it should have the widest possible audience." -John Chamberlain

"In The Road to Serfdom, Friedrich A. Hayek has written one of the most important books of our generation. It restates for our time the issue between liberty and authority. It is an arresting call to all well-intentioned planners and socialists, to all those who are sincere democrats and liberals at heart, to stop, look and listen." - Henry Hazlitt, The New York Times

"Professor Hayek, with great power and rigour of reasoning, sounds a grim warning to Americans and Britons who look to the government to provide the way out of all our economic difficulties. He demonstrates that fascism and what the Germans correctly call National Socialism are the inevitable results of the increasing growth of state control and state power, of national ‘planning’ and of socialism." - Preface

"Hayek employed economics to investigate the mind of man, using the knowledge he had gained to unveil the totalitarian nature of socialism and to explain how it inevitably leads to ‘serfdom’. His greatest contribution lay in the discovery of a simple yet profound truth: man does not and cannot know everything, and when he acts as if he does, disaster follows. He recognised that socialism, the collectivist state, and planned economies represent the ultimate form of hubris, for those who plan them attempt – with insufficient knowledge – to redesign the nature of man. In so doing, would-be planners arrogantly ignore traditions that embody the wisdom of generations; impetuously disregard customs whose purpose they do not understand; and blithely confuse the law written on the hearts of men – which they cannot change – with administrative rules that they can alter at whim. For Hayek, such presumption was not only a ‘fatal conceit’, but also ‘the road to serfdom’. . . . It is no exaggeration to say that 'The Road to Serfdom' simultaneously prevented the emergence of full-blown socialism in Western Europe and the United States and planted seeds of freedom in the Soviet Union that would finally bear fruit nearly 45 years later. Socialist catchphrases such as ‘collectivism’ were stricken from the mainstream political debate and even academic socialists were forced to retreat from their defence of overt social planning." - Edwin J. Feulner Jr. 1999